Ξέρετε, όταν ήμουν 18-25 και βάλε, χρόνων έλεγα ότι δεν ήθελα να κάνω παιδιά. Δεν ήθελα να τους επιβάλλω να ζήσουν σε έναν κόσμο που εμένα δεν μου αρέσει. Έκανα καυγάδες για αυτό το θέμα...τα χρόνια όμως πέρασαν και άλλαξα γνώμη. Χαίρομαι που την άλλαξα. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να φέρνεις στον κόσμο μια ζωή. Να το βλέπεις να μεγαλώνει, να μαθαίνει από εσένα, να ζει επειδή το έφερες εσύ στην ζωή και να σε κάνει περήφανη κάθε μέρα. Να πασχίζεις να του προσφέρεις το καλύτερο, να ανησυχείς αν αυτά που του μαθαίνεις είναι τα σωστά, αν θα το κάνουν σωστό άνθρωπο, έτσι ώστε όταν θα μεγαλώσει να έχει μόνο καλά να προσφέρει στην κοινωνία. Να αγωνιάς για την υγεία του, με το παραμικρό βηχαλάκι να τρέχεις δίπλα του να δεις αν είναι καλά. Να πετάγεσαι όταν πέφτει μήπως και χτυπήσει. Να σκέφτεσαι από τώρα "Θέε μου πως θα καβαλάει τις μηχανές και θα τρέχει" και ας είναι μόλις δύο ετών ακόμη....κι ας έκανες τα ίδια στην εφηβεία σου...Είναι το παιδί σου και πρέπει να το προστατέψεις. Να είσαι εκεί όποτε σε χρειάζεται, να έχεις έτοιμη την αγκαλιά σου όταν θα χρειαστεί παρηγοριά....
Και τα καταφέρνεις, το βλέπεις να μεγαλώνει, να διαμορφώνει την προσωπικότητα του, να αρχίζει ίσως να καταλαβαίνει γιατί εσένα δεν σου άρεσε αυτός ο κόσμος, να γίνεται έφηβος, να σκέφτεσαι, κοίτα το παληκαράκι μου, σε λίγο θα είναι ολόκληρος άντρας...αλλά να έρχεται από το πουθενά κάποιος που με την εξουσία που του δίνουν να κρατάει ένα όπλο, να ξεσπάει τα κόμπλεξ του πάνω στο δικό σου το παιδί. Χωρίς να ξέρει, χωρίς να τον ενδιαφέρει τι σημαίνει αυτό το παιδί για σένα. Κι ας τον μεγάλωσε κι αυτόν μάνα, με τις ίδιες ανησυχίες, με τους ίδιους φόβους...που να ήξερε ότι μεγάλωνε δολοφόνο...
Το επάγγελμα του αστυνομικού είναι δύσκολο, έχει να αντιμετωπίσει κακοποιούς, φονιάδες...ίσως σε μια συμπλοκή να χρειαστεί να γίνει δολοφόνος, ή να χάσει και ο ίδιος την ζωή του, μόνο που σε αυτή την περίπτωση θα είναι έντιμος. Θα αγωνίζεται να προφυλλάξει τους πολίτες από τους κακοποιούς, να κάνει με λίγα λόγια την δουλειά του. Άλλο αυτό και άλλο η εν ψυχρώ δολοφονία από κάποιον που θέλει να λέγεται "αστυνόμος".
Καλό ταξίδι Αλέξη, να στέλνεις κουράγιο στην μανούλα σου που μένει πίσω με την σκέψη σου...
Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008
Αντίο Αλέξη.....
Ετικέτες
ανένταχτα
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου