Τετάρτη 11 Μαΐου 2011

Υπότιτλοι σε όλα τα προγράμματα της τηλεόρασης!

Εδώ και καιρό έγινα μέλος σε μια ομάδα σε μια ομάδα σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης με θέμα τον υποτιτλισμό σε όλα τα προγράμματα της τηλεόρασης, ώστε να μπορούν να παρακολουθούν και τα άτομα με προβλήματα ακοής. 
Με χαρά διάβασα σήμερα ότι γίνονται πιο οργανωμένες κινήσεις σε αυτή την κατεύθυνση και φαντάζομαι πως αυτή την κίνηση την στηρίζουμε όλοι μας. 
Αναδημοσιεύω από το blog "Διαμαντένια Προβλήτα" την επιστολή που εστάλη από ομάδα ατόμων με προβλήματα ακοής στα ελληνικά κανάλια.:

"...Καλησπέρα σας. Είμαστε μια διαδικτυακή ομάδα 107 μέχρι στιγμής ατόμων που έχουμε προβλήματα ακοής είτε εμείς είτε οι άμεσοι συγγενείς μας (κυρίως παιδιά).Πολλοί από μας (ή τα παιδιά μας) δεν γνωρίζουμε τη νοηματική γλώσσα. Αντιθέτως, διαβάζουμε με ευχέρεια τους υποτίτλους στα διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα.
Αποφασίσαμε να σας στείλουμε αυτή την ομαδική επιστολή για να σας πούμε ότιγνωρίζουμε πως στο εξωτερικό είναι υποτιτλισμένο το σύνολο των ταινιών πουπροβάλλονται στην τηλεόραση και αναρωτιόμαστε πότε θα προχωρήσετε κι εσείς σεαυτό το βήμα. Γνωρίζουμε πως σήμερα η τεχνολογία είναι άμεσα διαθέσιμη και σχετικά φτηνή. Όπως γνωρίζουμε επίσης και την πρωτοβουλία του καναλιού MEGAνα υποτιτλίσει τη σειρά «Το Νησί», την οποία παρακολουθούμε οι περισσότεροι από μας φανατικά.
Έχουμε μάθει ότι το ίδιο κανάλι έχει δεσμευτεί ως προς τον μελλοντικό υποτιτλισμό όλων των προγραμμάτων του. Ελπίζουμε αυτό να γίνει σύντομα και να ακολουθήσουν και τα άλλα κανάλια.
Θα θέλαμε επίσης να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας για τη μετάδοση υποτιτλισμένων σειρών στις 4 το πρωί ή σε άλλες ακατάλληλες ώρες, όπως μάθαμε ότι είχε συμβεί με τη σειρά «Το Καφέ της Χαράς» από τον ΑΝΤ1. Αφού η τεχνολογία υπάρχει, και αφού έχει ήδη χρησιμοποιηθεί, δεν είναι κρίμα τέτοιες σειρές να περνούν απαρατήρητες μέσα στη νύχτα;
Γνωρίζουμε ότι εμείς είμαστε μόνο 107 άτομα, ωστόσο οι κωφοί και βαρήκοοι της χώρας μας αντιστοιχούν συνολικά σε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό, ίσως και πάνω από 20.000 άτομα. Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να ωφεληθούν από τους υποτίτλους. Το ίδιο θα μπορούσαν να ωφεληθούν και πολλοί από τους μετανάστες, που προσπαθούν να μάθουν τη γλώσσα μας. Εάν λοιπόν συνυπολογίσετε όλο αυτό το πλήθος ατόμων, θα δείτε ότι ανέρχονται συνολικά σε μια σημαντική τηλεοπτική μερίδα κοινού, που είναι σήμερα αποκλεισμένη από τα τηλεοπτικά προγράμματα και κυριολεκτικά διψάει για να τα δει υποτιτλισμένα.
Ειδικότερα υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για τις ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου, που επίσης γνωρίζουμε ότι έχουν υποτιτλιστεί ήδη σε μεγάλο αριθμό και μάλιστα είχαν διανεμηθεί πριν από 3-4 χρόνια με το περιοδικό «Τηλεθεατής».
Τέλος, υπάρχει και μεγάλο ενδιαφέρον για την παρακολούθηση ειδήσεων με υποτίτλους, μια και οι σημερινές ειδήσεις «για άτομα με πρόβλημα ακοής» είναι ειδήσεις που οι περισσότεροι από μας (αλλά και από πολλούς βαρήκοους και μεταγλωσσικούς κωφούς) δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε καθώς δεν γνωρίζουμε τη νοηματική γλώσσα. Αντιθέτως, ένα δελτίο ειδήσεων και με υποτίτλους (ας έχει και νοηματική ταυτόχρονα, δεν μας πειράζει) θα μπορούσε να καλύπτει τις ανάγκες τις δικές μας αλλά και όλων των άλλων προαναφερθέντων ομάδων τηλεθεατών.
Κλείνουμε την επιστολή πιστεύοντας ότι θα έχουμε την προσοχή και την ανταπόκρισή σας.
Με εκτίμηση
Εκ μέρους της ομάδας «Κουφός είσαι ρε;» (θα μας βρείτε στο facebook με αυτή την ονομασία)
Σοφία Κολοτούρου, συγγραφέας του βιβλίου «Κουφός είσαι ρε; Δεν ακούς;» , εκδόσεις ΚΨΜ,www.sofiakolotourou.gr"

Διεθνής εβδομάδα για τον σεβασμό στην γέννα

Η εβδομάδα από 15 εώς 22 Μαΐου 2011 είναι αφιερωμένη στον σεβασμό απέναντι στην γέννα!
Το θέμα της φετινής εβδομάδας είναι:
«Γέννα όπου την επιθυμείτε, με τον τρόπο που την επιθυμείτε, με τους ανθρώπους που θέλετε κοντά σας»
Θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες εδώ

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Όταν τα παιδιά μας βάζουν τα γυαλιά...

Μιλούσα με τον 4χρονο γιο μου και του λεγα ότι είδα σε βίντεο την ξαδερφούλα του που είναι 8 μηνών, περίπου.
Και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
-Μαμά να την δω κι εγώ όταν πάμε σπίτι?
-Αχ παιδί μου, δεν γίνεται γιατί δεν την έχω σε αποθηκευμένο βίντεο, είμασταν σε ζωντανή σύνδεση!
- Και τώρα πέθανε η σύνδεση???

Ε βέβαια, λογκό...αφού ήταν ζωντανή και δεν είναι πια, πέθανε! Ας μάθω να μην χρησιμοποιώ λανθασμένα τη λέξη ζωντανή, διότι η σύνδεση δεν είναι ζωντανός οργανισμός...
Ευχαριστώ για την διόρθωση Γιώργο μου...

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Έκθεση από μαθητή του δημοτικού με θέμα:»Τι να ζητήσω από το θεό».

«Θεέ μου, απόψε σου ζητάω κάτι που το θέλω πάρα πολύ. Θέλω να με κάνεις τηλεόραση!
Θέλω να πάρω τη θέση της τηλεόρασης που είναι στο σπίτι μου. Να έχω το δικό μου χώρο. Να έχω την οικογένειά μου γύρω από μένα.
Να με παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάω. Θέλω να είμαι το κέντρο της προσοχής και να με ακούνε οι άλλοι χωρίς διακοπές ή ερωτήσεις.
Θέλω να έχω την ίδια φροντίδα που έχει η τηλεόραση όταν δε λειτουργεί… Όταν είμαι τηλεόραση, θα έχω την παρέα του πατέρα μου όταν έρχεται στο σπίτι από τη δουλειά, ακόμα κι αν είναι κουρασμένος.
Και θέλω τη μαμά μου να με θέλει όταν είναι λυπημένη και στενοχωρημένη, αντί να με αγνοεί!
Θέλω τ’ αδέλφια μου να μαλώνουν για το ποιος θα περνάει ώρες μαζί μου.
Θέλωνα νοιώθω ότι η οικογένειά μου αφήνει τα πάντα στην άκρη, πότε-πότεμόνο για να περάσει λίγο χρόνο με μένα.
Α! Και το τελευταίο, κάνε με έτσι ώστε να τους κάνω όλους ευτυχισμένους και χαρούμενους.
Θεέ μου, δε ζητάω πολλά. Θέλω μόνο να γίνω σαν μια τηλεόραση!»
Η δασκάλα που το διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει.
Ο συζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι,τη ρώτησε: «τι συμβαίνει:»
Αυτή απάντησε:»Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου».
Ο σύζυγος είπε:»Το καημένο το παιδί.Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί!»
Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:»Αυτή η έκθεση είναι του γιου μας…!»

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Χρόνια πολλά!!!

Σαν να το έχω ξεχάσει λίγο αυτό το μπλογκάκι μου λίγο επειδή έχω δώσει μεγαλύτερη σημασία στο άλλο, λίγο επειδή έχω μπλέξει με πολλά τελευταία και δεν προλαβαίνω να γράφω....
Θέλω όμως να ευχηθώ σε όλους τους φίλους και φίλες μου, Χρόνια πολλά! Χρόνια καλά, ευτυχισμένα, με πολλά χαμόγελα κόντρα σε όλους αυτούς που θέλουν να μας κάνουν να πάψουμε να χαμογελάμε, να κλειστούμε στον εαυτό μας και να απομακρυνθούμε από τα πάντα! Είναι δύσκολο, το ξέρω, αλλά πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο! Που ξέρετε, μπορεί αν αρχίσουμε όλοι να σκεφτόμαστε θετικά και αισιόδοξα, να επηρεάσουμε την αρνητική κατάσταση και να προσελκύσουμε κοντά μας όλα τα καλά που έχει το σύμπαν να μας προσφέρει!
Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους!

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Το κομμάτι που λείπει....

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Χωρίς επιπλέον σχόλια...

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν ίδιο
δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν
να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί
τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους
πνεύμονες.

Το κρεβάτι του βρισκότανε ακριβώς δίπλα
στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας
έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος
σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν
μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να
κοιτάει έξω από το παράθυρο.


Οι άντρες κατέληξαν να μιλάν ατελείωτα.
Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες
τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους
,την θητεία τους στον στρατό, ακόμα και
για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα
ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός
περιέγραφε στον συγκάτοικο του όλα όσα
έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.


Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία
άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές
τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η
άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη
την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω
κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια
λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί,
και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα
σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν
πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια
που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη
επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του
ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε
όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο
άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν
όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας
που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε
μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο
άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να
ακούσει τον ήχο της μπάντας ,μπορούσε και
μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους
κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα
και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα
και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε
να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει
σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα
του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές
του συγκατοίκου του, εύχονταν μέσα το να
ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την
θέα από το παράθυρο . Άρχισε να αποστρέφεται
στον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος
του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε
σε απόγνωση.

Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας
στο δωμάτιο βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο
νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον
ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους
και απομάκρυνε το πτώμα του.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην
θεωρηθεί και απρέπεια ο άντρας ζήτησε να
μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν
δίπλα στο παράθυρο .Εκείνη με πολύ προθυμία
τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος
. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα
του να σηκωθεί να ρίξει μια ματιά στον έξω
κόσμο. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον
έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: πως
μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα
αυτά που μου περίγραψε; Πως μπορούσε
να μου μιλάει για τόσο ομορφιά και με τόσες
λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από
αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός
και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε : Ω θεέ μου.........δεν
το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν
τυφλός ; Δεν μπορούσε να δει καν τον
τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.

Aν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό
σας για το τι έχουν οι άλλοι ,πιθανότατα
να χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες
σε αυτά που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν.

Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Χωρίς σχόλια....

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Κι άλλο βραβείο....


....από την manoula....αυτη τη φορά το Mommy Award! Ευχαριστώ πολύ για άλλη μια φορά και το χαρίζω με τη σειρά μου σε όλες τις μανούλες και αυτές που περιμένουν να γίνουν μανούλες!
Από όλους τους ρόλους που έχουμε εμείς οι γυναίκες αυτός είναι ο πιο γλυκός και ο πιο σημαντικός!!

Πέμπτη 8 Ιουλίου 2010

Παιδική χαρά, Μέρος 2ο!!!

Πριν από περίπου ένα χρόνο είχα ανεβάσει μια ανάρτηση σχετικά με την παιδική χαρά μας! Το θέμα εδω.
Η κατάσταση εξακολουθεί να είναι η ίδια, η μόνη διαφορά ότι περιφράξανε τον χώρο - ύστερα από καταγγελίες και με τον φόβο μην έχουμε κανένα τραγικό συμβάν।
Το θέμα υποτίθεται ότι πέρασε από Δημοτικό Συμβούλιο - πριν 10 μήνες περίπου- και πολύ σύντομα θα την έφτιαχναν! Μάλιστα ο υπάλληλος μου είχε πει πως θα πάρει 2-3 μήνες μέχρι να γίνει ο διαφωνισμός, να αναλάβει κάποια εταιρία κλπ। Από τους 2-3 μέχρι τους 10 βέβαια υπάρχει μια σχετική διαφορά। Τα παιδιά, ωστόσο, εξακολουθούν να μην έχουν μέρος να παίξουν! Και μέσα σε όλα αυτά είμαστε και τουριστική περιοχή και δεν είναι λίγες οι οικογένειες με παιδιά που μας επισκέπτονται και δεν έχουν μέρος να παίξουν τα παιδιά τους।
Βέβαια, όπως αναφέρω στην προηγούμενη ανάρτηση, η παιδική χαρά είχε φτιαχτεί πριν τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές! Άρα να φανταστώ ότι εκεί λίγο πριν τις φετινές εκλογές θα έχουμε αποτέλεσμα.....

Green Blogs - Blog Catalog Blog Directory

Search machine

Google