Χρόνια πολλά!!!

Σαν να το έχω ξεχάσει λίγο αυτό το μπλογκάκι μου λίγο επειδή έχω δώσει μεγαλύτερη σημασία στο άλλο, λίγο επειδή έχω μπλέξει με πολλά τελευταία και δεν προλαβαίνω να γράφω....
Θέλω όμως να ευχηθώ σε όλους τους φίλους και φίλες μου, Χρόνια πολλά! Χρόνια καλά, ευτυχισμένα, με πολλά χαμόγελα κόντρα σε όλους αυτούς που θέλουν να μας κάνουν να πάψουμε να χαμογελάμε, να κλειστούμε στον εαυτό μας και να απομακρυνθούμε από τα πάντα! Είναι δύσκολο, το ξέρω, αλλά πρέπει να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο! Που ξέρετε, μπορεί αν αρχίσουμε όλοι να σκεφτόμαστε θετικά και αισιόδοξα, να επηρεάσουμε την αρνητική κατάσταση και να προσελκύσουμε κοντά μας όλα τα καλά που έχει το σύμπαν να μας προσφέρει!
Καλή Πρωτοχρονιά σε όλους!

Το κομμάτι που λείπει....

Χωρίς επιπλέον σχόλια...

Δύο άντρες πολύ σοβαρά άρρωστοι, ήταν ίδιο
δωμάτιο ενός νοσοκομείου. Στον έναν επιτρέπονταν
να μένει καθιστός μία ώρα το απόγευμα γιατί
τον βοηθούσε να φύγουν τα υγρά από τους
πνεύμονες.

Το κρεβάτι του βρισκότανε ακριβώς δίπλα
στο παράθυρο του δωματίου. Ο άλλος άντρας
έπρεπε να βρίσκεται συνέχεια ξαπλωμένος
σε ακινησία και ένας μεσότοιχος που βρισκόταν
μεταξύ των κρεβατιών δεν του επέτρεπε να
κοιτάει έξω από το παράθυρο.


Οι άντρες κατέληξαν να μιλάν ατελείωτα.
Μιλούσαν για τις συζύγους τους, τις οικογένειες
τους, τα σπίτια τους ,τις δουλειές τους
,την θητεία τους στον στρατό, ακόμα και
για το που είχαν πάει διακοπές. Κάθε απόγευμα
ο άντρας που του επιτρεπόταν να μένει καθιστός
περιέγραφε στον συγκάτοικο του όλα όσα
έβλεπε από το παράθυρο του δωματίου.


Ο άντρας που βρισκόταν σε αναγκαστική ακινησία
άρχιζε να καταλαβαίνει πως ζει γι' αυτές
τις μοναδικές απογευματινές ώρες που η
άποψη του μεγάλωνε και ζωντάνευε από όλη
την δραστηριότητα και τα χρώματα του έξω
κόσμου.

Το παράθυρο έβλεπε σε ένα πάρκο με μια θαυμάσια
λίμνη. Πάπιες και κύκνοι κολυμπούσαν εκεί,
και τα παιδιά έπαιζαν με μικρά μοντέλα
σκαφών στο νερό. Νεαρά ζευγάρια περπατούσαν
πιασμένα χέρι χέρι μέσα στα υπέροχα λουλούδια
που είχαν τα χρώματα του ουράνιου τόξου.
Τεράστια παλιά δέντρα στέκονταν με χάρη
επάνω στο έδαφος και μια υπέροχη θέα του
ουρανοξύστη της πόλης φαινόταν από μακριά.

Καθώς ο άντρας δίπλα στο παράθυρο εξηγούσε
όλες αυτές τις όμορφες λεπτομέρειες, ο
άντρας στο διπλανό κρεβάτι φαντάζονταν
όλα αυτά που άκουγε. Ένα απόγευμα ο άντρας
που ήταν δίπλα στο παράθυρο, περίγραφε
μια παρέλαση που περνούσε. Παρόλο που ο
άντρας στο δίπλα κρεβάτι δεν μπορούσε να
ακούσει τον ήχο της μπάντας ,μπορούσε και
μόνο με τα μάτια του μυαλού του να δει τους
κλόουν που χόρευαν, τα πολύχρωμα άρματα
και τα όμορφα διακοσμημένα αυτοκίνητα
και άλογα.

Οι μέρες πέρασαν. Ο άντρας που δεν μπορούσε
να δει από το παράθυρο άρχισε να επιτρέπει
σπόρους έχθρας να αναπτύσσονται μέσα
του. Όσο και να εκτιμούσε τις περιγραφές
του συγκατοίκου του, εύχονταν μέσα το να
ήταν αυτός ο οποίος θα μπορούσε να δει την
θέα από το παράθυρο . Άρχισε να αποστρέφεται
στον συγκάτοικο του και στο τέλος ο πόθος
του να είναι δίπλα στο παράθυρο τον έφερε
σε απόγνωση.

Ένα πρωινό σε μια επίσκεψη της νοσοκόμας
στο δωμάτιο βρήκε τον άντρα δίπλα στο παράθυρο
νεκρό. Είχε πεθάνει ειρηνικά μέσα στον
ύπνο του. Λυπημένα κάλεσε τους νοσοκόμους
και απομάκρυνε το πτώμα του.

Μετά από ένα χρονικό διάστημα για να μην
θεωρηθεί και απρέπεια ο άντρας ζήτησε να
μετακινηθεί στο κρεβάτι που βρίσκονταν
δίπλα στο παράθυρο .Εκείνη με πολύ προθυμία
τον μετακίνησε και φρόντισε να είναι άνετος
. Σιγά-σιγά στηρίχθηκε με πόνο στον αγκώνα
του να σηκωθεί να ρίξει μια ματιά στον έξω
κόσμο. Επιτέλους θα μπορούσε να δει τον
έξω κόσμο και όλες τις δραστηριότητες του.

Αυτό που είδε ήταν ένας κενός τοίχος !

Κάλεσε την νοσοκόμα και την ρώτησε: πως
μπορούσε ο συγκάτοικος μου να βλέπει όλα
αυτά που μου περίγραψε; Πως μπορούσε
να μου μιλάει για τόσο ομορφιά και με τόσες
λεπτομέρειες, όταν αυτό που φαίνεται από
αυτό εδώ το παράθυρο είναι ένας παλιός
και βρώμικος τοίχος;

Και η νοσοκόμα του απάντησε : Ω θεέ μου.........δεν
το ξέρατε πως ο πρώην συγκάτοικος σας ήταν
τυφλός ; Δεν μπορούσε να δει καν τον
τοίχο, ίσως ήθελε να σας ενθαρρύνει.

Aν ζείτε μια ζωή βασανίζοντας τον εαυτό
σας για το τι έχουν οι άλλοι ,πιθανότατα
να χάσετε την χαρά του να γίνετε αποδέκτες
σε αυτά που οι άλλοι θέλουν να σας δώσουν.

Χωρίς σχόλια....

Κι άλλο βραβείο....

....από την manoula....αυτη τη φορά το Mommy Award! Ευχαριστώ πολύ για άλλη μια φορά και το χαρίζω με τη σειρά μου σε όλες τις μανούλες και αυτές που περιμένουν να γίνουν μανούλες!
Από όλους τους ρόλους που έχουμε εμείς οι γυναίκες αυτός είναι ο πιο γλυκός και ο πιο σημαντικός!!

Παιδική χαρά, Μέρος 2ο!!!

Πριν από περίπου ένα χρόνο είχα ανεβάσει μια ανάρτηση σχετικά με την παιδική χαρά μας! Το θέμα εδω.
Η κατάσταση εξακολουθεί να είναι η ίδια, η μόνη διαφορά ότι περιφράξανε τον χώρο - ύστερα από καταγγελίες και με τον φόβο μην έχουμε κανένα τραγικό συμβάν।
Το θέμα υποτίθεται ότι πέρασε από Δημοτικό Συμβούλιο - πριν 10 μήνες περίπου- και πολύ σύντομα θα την έφτιαχναν! Μάλιστα ο υπάλληλος μου είχε πει πως θα πάρει 2-3 μήνες μέχρι να γίνει ο διαφωνισμός, να αναλάβει κάποια εταιρία κλπ। Από τους 2-3 μέχρι τους 10 βέβαια υπάρχει μια σχετική διαφορά। Τα παιδιά, ωστόσο, εξακολουθούν να μην έχουν μέρος να παίξουν! Και μέσα σε όλα αυτά είμαστε και τουριστική περιοχή και δεν είναι λίγες οι οικογένειες με παιδιά που μας επισκέπτονται και δεν έχουν μέρος να παίξουν τα παιδιά τους।
Βέβαια, όπως αναφέρω στην προηγούμενη ανάρτηση, η παιδική χαρά είχε φτιαχτεί πριν τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές! Άρα να φανταστώ ότι εκεί λίγο πριν τις φετινές εκλογές θα έχουμε αποτέλεσμα.....

Βραβείο....

Ευχαριστω πάρα πάρα πολύ την manoula για την χαρά που μου έδωσε δίνοντας μου το παραπάνω βραβείο! Εγω εύχομαι να συνεχίσει την καλή δουλειά που κάνει μέσα από το blog της "Μητρικός θηλασμός", βοηθώντας τις μανούλες που θέλουν να θηλάσουν τα παιδάκια τους!
Και επειδή είναι τόσα τα καλά blogs που ασχολούνται με πολύ ενδιαφέροντα θέματα θα το χαρίσω σε όλα, για να μη δυσαρεστήσω κανέναν!

Οδηγίες διατροφής νεογνών

Αυτή είναι η οδηγία που μου έδωσαν από το νοσοκομείο όταν γέννησα. Είναι οι οδηγίες που δίνουν στην λεχώνα, πρωτότοκη, που δεν έχει ιδέα και περιμένει από τους γιατρούς να την βοηθήσουν και να την καθοδηγήσουν για το πως πρέπει να μεγαλώσει το μωρό της. Αντί να δώσουν σωστές οδηγίες για το πως θα πρέπει να βάλει το μωρό στο στήθος κλπ κλπ ώστε να θηλάσει αποτελεσματικά, συστήνουν χορήγηση τσαγιού και γάλακτος από το μπουκάλι.

Τι ρόλο παίζει η εμφάνιση;

Είμαι απο αυτούς που συνήθως δεν κρίνουν τους ανθρώπους από την εμφάνισή τους! Αν και τώρα που το σκέφτομαι αυτό θέλω να πιστεύω ότι είμαι, γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που στραβοκοίταξα κάποιον επειδή η εμφάνισή του δεν ήταν η "αρμόζουσα".

Κάτι τέτοιο συνέβει και την τελευταία φορά που ήμασταν στην Αθήνα. Περιμένοντας σε έναν σταθμό του Μετρό, παραδίπλα περίμενε ένας νεαρός γύρω στα είκοσι, ένα παιδί που κάποιοι ίσως το θεωρούσαν του περιθωρίου λόγω της εμφάνισης του. Κοίταξε με τρυφερότητα τον μικρό μου και μου έκανε εντύπωση, καθώς σκεπτόμενη κι εγώ στενόμυαλα θεώρησα πως κάποιος με αυτή την αμφίεση δεν μπορεί να έχει αισθήματα....
Αργότερα, πάνω στο τρένο, εγώ είχα τον νου μου στον μικρό, καθώς ημασταν όρθιου και φοβόμουν μην πέσει, ακούω μια φωνή γλυκιά να ρωτάει "θα κατεβείτε εδώ; θέλετε βοήθεια;", σηκώνω το βλέμμα μου και ήταν εκείνος ο ίδιος "αλήτης" που είχε πιάσει από το χέρι μια τυφλή κοπέλα και την βοηθούσε να κατέβει από το τρένο...
Ακόμη και τώρα που διηγούμαι την ιστορία, τόσες μέρες μετά αισθάνομαι την ίδια συγκίνηση αλλά και την ίδια ντροπή για τις σκέψεις που είχα κάνει πιο πριν γι αυτό το παιδί.
Όχι, λοιπόν, δεν είναι η εμφάνιση αυτή που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο. Γιατί δεν είναι και λίγες οι φορές εκείνες που ένας καθώς πρέπει κουστουμαρισμένος κύριος της καλής κοινωνίας αποδεικνύεται δολοφόνος ή παιδεραστής!

Το πιο γλυκό βραβείο...

...επειδή το θέμα του είναι γλυκό!

Βραβείο Αγάπης για το παιδί!

Το δεύτερο βραβείο που πήρα, μέσα σε λίγες μόνο μέρες! Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη γι αυτό το βραβείο γιατί αναφέρεται σε παιδιά και στην αγάπη που έχουμε γι αυτά αλλά και στις προσπάθειες που κάνουμε για να είναι ο κόσμος τους καλύτερος!

Το βραβείο αγάπης για το παιδί μου το έστειλε μια καινούρια φίλη, η Χρύσα που μας ταξιδεύει σε υπέροχες γεύσεις μέσα από το blog της. Μου το άφησε στο άλλο μου blog αλλά θεώρησα καλό να το αναρτήσω σε αυτό μια και αυτό έχει να κάνει με κοινωνικά θέματα και κατ' επέκταση με θέματα που αφορούν στο παιδί!
Οι κανόνες αποδοχής του Βραβείου Αγάπης για το Παιδί που είναι οι εξής:

Το ιστολόγιο να έχει θέμα το Παιδί και ότι αφορά Αυτό.
Ο ιδιοκτήτης του ιστολογίου να έχει αναδείξει μια πράξη, ένα γεγονός υποστήριξης των παιδιών.
Το ιστολόγιο να προβάλει την Αγάπη ως το μόνο μέσο για την καλυτέρευση του κόσμου που ζούμε.
Να τοποθετήσουν οι αποδέκτες το βραβείο στο blog τους
Να το χαρίσουν επίσης σε άλλες ιστοσελίδες που ασχολούνται με το Παιδί.
Να βάλουν συνδέσμους στα ιστολόγια που θα το χαρίσουν.
Να το ανακοινώσουν στα blogs που το χάρισαν.

Σίγουρα είναι πολλοί αυτοί που δικαιούνται όχι μόνο ένα τέτοιο διαδικτυακό βραβείο αλλά και όλα τα μπράβο του κόσμου για την έμπρακτη προσφορά τους. Θα προσπαθήσω να το στείλω σε κάποιους που θεωρώ τη δουλειά τους σημαντική.


Στο Χαμομηλάκι για την εξαιρετική δουλειά που κάνει, αλλά και για την ενημέρωση που μας παρέχει. 
Στην PopArt και στο υπέροχι blog της, αν και εχουμε καιρό να "τα πούμε" σε διαβάζω!!  
Στην Άσπα, την μαμά με της φοβερές κόρες!
Στον Μητρικό Θηλασμό γιατί δυστυχώς στην χώρα που ζούμε η επιστημονική ενημέρωση είναι ελλιπής σε αυτό το θέμα και ευτυχώς που υπάρχουν τέτοιες πρωτοβουλίες για να ενημερώνονται οι νέες μανούλες! (προσωπικά μόλις πριν λίγες μέρες σταμάτησα να θηλάζω-με βαρια καρδιά είναι η αλήθεια- τον 3ων ετών γιο μου).
Στην Λυγερή, το παράδειγμα μητέρας για όλες μας, που ξεκίνησε τον δικό της πηγαιμό για την Ιθάκη, με όλες τις δυσκολίες αλλά και ευχάριστες στιγμές που έχει αυτό το ταξίδι! 

Στην 2002odyseia και το blog της για την ενσυναίσθηση της δυσπραξίας. Κική μου έχουμε χαθεί λιγό τελευταία αλλά δεν σε ξεχνώ!